Ὁ μικρὸς Ναυτίλος

Δύο 'συ και τρία 'γω

Ὅτι μπόρεσα ν᾿ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ᾿ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.

Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.

μὲ λευκές, μακριὲς πτυχὲς πάνω ἀπὸ τὸ κενὸ ἕνα κενὸ γεμάτο σταγόνες πουλιῶν, αὖρες βασιλικοῦ καὶ συριγμοὺς ὑπόκωφου Παραδείσου.

ΚΟΡΙΤΣΙ       

Δυο συ και τρία εγώ

        πράσινο πεντόβολο, 

μπαίνω μέσα στον μπαξέ,

          γεια σου, κύριε Μενεξέ. 

Συντριβάνι και νερό 

           και χαμένο μου όνειρο. 

Τζίντζιρας τζιντζίρισε,

            το ροδάνι γύρισε.

Χοπ αν κάνω δεξιά

           πέφτω πάνω στη ροδιά.

Χοπ αν κάνω αριστερά

           πάνω στη βατομουριά.

Το 'να χέρι μου κρατεί

           μέλισσα θεόρατη,

τ΄άλλο στον αέρα πιάνει

          πεταλούδα που δαγκάνει. 

Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι 
Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς 
Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς 
Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο 
Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες 
Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

ΠΗΓΗ: http://users.uoa.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.